Pacjenci z hipermobilnością konstytucjonalną często doświadczają bardzo specyficznych objawów. Zdarza się, że kiedy specjalista nie weźmie ich pod uwagę, to zastosowanie skutecznej terapii jest niemożliwe. A więc pacjent nadal cierpi i czuje się coraz gorzej. 

W jednych z poprzednich artykułów opowiadałam historię mojego pacjenta z hipermobilnością. Przez niemal rok korzystał on z różnych zabiegów i wykonywał najrozmaitsze badania, ale nikt nie potrafił go prawidłowo zdiagnozować. Mężczyzna oprócz bólu fizycznego podupadł również na zdrowiu psychicznym. Załamał się, ponieważ nikt nie potrafił mu pomóc, właśnie ze względu na wspomniane nietypowe objawy…

Dlatego warto je poznać, bo być może kiedyś do Twoich drzwi zapuka pacjent z hipermobilnością, któremu nikt nie potrafi pomóc. Te osoby nierzadko cierpią wiele miesięcy, czy nawet lat. Ty możesz być specjalistą, który wreszcie wskaże im właściwy kierunek.

Zobacz, jakie specyficzne objawy towarzyszą hipermobilności…

1. Zmiany dermatologiczne

• Skóra u osób z hipermobilnością jest bardziej rozciągliwa i cieńsza, a to zwiększa ryzyko powstawania rozstępów. Najczęściej pojawiają się one na ramionach, w okolicy lędźwiowo-krzyżowej, na bocznej stronie ud, pod kolanami, na piersiach.

• Częstym objawem jest powstawanie przerośniętych blizn i bliznowców tam, gdzie kiedyś doszło do uszkodzenia skóry, np. w miejscu pooperacyjnym. Również po niewielkich uszkodzeniach skóry np. zadrapanie, krostki powstają szpecące blizny.

2. Dysfunkcje narządu żucia

Objawy ze strony SSŻ (stawu skroniowo-żuchwowego) mogą być bardzo różne. Poniżej kilka najczęstszych…

• Uczucie nadmiernego luzu, słyszalne trzaski, przeskakiwanie w stawie lub stawach.
• Czasami podwichnięcia przy zwiększonym zakresie rozwarcia jamy ustnej oraz ból w okolicy stawu. Towarzyszy im zmniejszony zakres rozwarcia jamy ustnej i uczucie sztywności, spowodowane prawdopodobnie zwiększonym napięciem mięśniowym.

• Tendencja do przemieszczeń dysków w obrębie SSŻ. Z kolei często mięśnie żwacze, są nadmiernie aktywowane w sytuacjach konieczności wyrównania nadruchomości stawu.
• Wszystkie te zaburzenia dają objawy kliniczne w postaci bólów głowy, twarzy, uczucia zatykania uszu, łzawienia oczu i wspomnianych wyżej trzasków oraz przeskakiwania w trakcie żucia.

Ważna wskazówka: dysfunkcje w SSŻ zazwyczaj są powiązane z zaburzeniami w obrębie górnej części kręgosłupa szyjnego. 

Dlatego konieczne jest zwrócenie uwagi nie tylko na narząd żucia, ale również na nawykowe ustawienie oraz ruchomość głowy i szyi pacjenta.

3. Zaburzenia układu sercowo-naczyniowego

• Wykazano powiązanie hipermobilności z układem naczyniowym. Najłatwiej zauważyć powstawanie krwiaków i „siniaków” bez istotnego uderzenia, które mogą być dowodem na zwiększoną kruchość naczyń włosowatych.

• Osoby z nadmierną ruchomością stawów trzykrotnie częściej cierpią na zespół wypadania płatka zastawki dwudzielnej.
• Mamy doniesienia o zwiększonej częstotliwości powstawania żylaków, a także powiązania hipermobilności z nietolerancją ortostatyczną.

4. Zaburzenia w obrębie narządów miednicy małej

• Hipermobilność może powodować dysfunkcje dróg moczowych, przepukliny brzuszne i pachwinowe. A także obniżenie lub wypadanie narządu rodnego, czy odbytu.

• U dzieci w wieku 5-12 lat stwierdzono dysfunkcje zwieracza pęcherza moczowego, bez cech neurogennych. U dziewcząt częściej występowało zakażenie układu moczowego oraz nietrzymanie moczu. U chłopców natomiast – problemy z zaparciami.

Ważna wskazówka: zaburzenia dróg moczowych i zaparcia mogą być powiązane z hipermobilnością także wśród dorosłych, najczęściej u kobiet.

5. Otyłość

Dorosłe osoby hipermobilne często zmagają się z nadwagą. 

Typowa jest przemiana wiotkiej, szczupłej osoby nastoletniej w pulchną i ociężałą postać osoby dorosłej. 

Co ciekawe, nie powoduje to zmniejszenia nadruchomości w obrębie stawów. Osoby te, pomimo nadmiarowych kilogramów, wykonują pozytywnie większość testów potwierdzających hipermobilność.

Ważna wskazówka: nadwaga stanowi szczególne utrudnienie życiowe, gdyż obniżona tolerancja obciążeń statycznych powoduje odczuwanie stałego zmęczenia. 

Prowadzi to do ograniczenia aktywności, a przez to zwiększenia nadwagi. Czyli wpada się w „błędne koło”. Próby „zrzucenia” zbędnych kilogramów, poprzez aktywność fizyczną, zazwyczaj kończą się nasileniem dolegliwości bólowych i odstąpieniem od ćwiczeń. 

Następstwem może być kineziofobia, czyli lęk przed bólem wywoływanym przez ruch.

6. Objawy psycho-depresyjne

Osoby hipermobilne często spotykają się z niezrozumieniem swojego otoczenia i diagnostów. 

Pomimo braku potwierdzenia w badaniach obrazowych czy laboratoryjnych – dolegliwości bólowe stale występują. A to powoduje frustrację, niezrozumienie przez rodzinę, bliskich, czy nawet środowisko medyczne.

Stany lękowe, napady paniki i depresja, dotykają osoby hipermobilne czterokrotnie częściej, niż osoby zdrowe.

Co ciekawe, depresja może być zarówno skutkiem choroby, jak i jej przyczyną. Stres prowadzi bowiem do wzmożonego napięcia mięśni posturalnych, co wzmaga dolegliwości bólowe. Ten z kolei potęguje stres i mamy błędne koło, z którego ciężko się wydostać.

Zachowaj otwarty umysł…

Jeśli mogę Ci dać jedną radę w kontekście powyższych objawów, to właśnie taką. 

Widzisz, wiele osób wpada w “zawodową rutynę”. A przez to często nie dostrzega pewnych subtelnych sygnałów i powiązań pomiędzy poszczególnymi dolegliwościami. 

Dlatego zachęcam, aby do każdego pacjenta podchodzić jak do czystej karty. I przeanalizować dokładnie jego przypadek, nawet jeśli pozornie wygląda podobnie do stu innych.