Joanna Stodolna-Tukendorf

Co to jest hipermobilność stawów i jakie są jej rodzaje?

hipermobilnosc1

Hipermobilność znana jest również jako nadmierna ruchomość lub nadruchomość. To zjawisko zwiększonej ruchomości stawów bądź segmentów kręgosłupa. Rzadko jest rozpoznawana jako zaburzenie dotyczące całego organizmu, które dotyka większości stawów człowieka, w tym także stawów kręgosłupa.

Nadmierna ruchomość najczęściej jest kojarzona ze skutkami innych schorzeń lub urazów:

  • w wyniku urazu np. po skręceniach, wybiciach;
  • brakiem stabilności segmentu kręgowego np. w dyskopatii;
  • chorobami układowymi, w których hipermobilność stawów jest jednym z objawów.

Na czym polega hipermobilność?

Z punktu widzenia biomechaniki jest to zwiększony zakresu ruchu w stawach, w tym również  segmentach kręgosłupa, poza określone normy. W praktyce wygląda to tak, że torebki stawowewięzadła są luźniejsze, niż powinny być, zakres ruchu w stawach jest większy w odniesieniu do normy, pojawia się problem ze zbornością i koordynacją. 

Jakie są rodzaje hipermobilności?


Według Johanna Sachsego wyróżniamy następujące rodzaje hipermobilności:

 

  1. Hipermobilność miejscowa
    Tu rozróżnia się dwie postacie:
    a. postać pierwotna – jako kompensacja sąsiadującego stawu o zmniejszonej ruchomości;
    b. postać wtórna – będąca skutkiem pourazowym pojedynczego stawu.

     

  2. Hipermobilność uogólniona
    Obecna w chorobach wrodzonych, dziedzicznych zaburzeniach tkanki łącznej (hereditary disorders of connective tissue, HDCT).
    Do najbardziej znanych w tej grupie należy kilka zespołów:
    a. Zespół Marfana;
    b. Zespół Ehlersa-Danlosa;
    c. Wrodzona łamliwość kości – Osteogenesis Imperfecta;
    d. Zespół Sticklersa.

     

  3. Hipermobilność konstytucjonalna (HK). 
    Nazywa się ją także wrodzoną łagodną nadruchomością stawów, elastopatią, zespołem zaburzeń w spektrum hipermobilności, HEDS typ III. Jej istota polega na zaburzeniu proporcji różnych rodzajów kolagenu w tkance łącznej, powodującym jej nadmierną elastyczność. W tym zaburzeniu większość stawów, w tym również segmentów kręgosłupa, wykazuje nadmierny zakres ruchomości. Z zaburzeniami stawowymi współistnieją tzw. objawy towarzyszące z innych tkanek i narządów poza narządem ruchu i wtedy mówimy o Zespole Hipermobilności Konstytucjonalnej bądź o Zespole Zaburzeń w Spektrum Hipermobilności.

Jak rozróżnić hipermobilność miejscową od uogólnionej?

 

Hipermobilność może być zaburzeniem wrodzonym lub nabytym. Zazwyczaj hipermobilność miejscowa ma charakter nabyty, natomiast uogólniona – wrodzony.

Miejscowa nadruchomość charakteryzuje się zwiększeniem zakresu ruchomości zazwyczaj w stawie po przebyciu urazu i będzie dotyczyć jednego lub najwyżej części możliwych kierunków ruchu. Natomiast w postaci uogólnionej stawy wykazują nadruchomość we wszystkich możliwych kierunkach ruchu.

 

Interesuje Cię temat hipermobilności i chcesz pogłębiać wiedzę w tym zakresie?
Zapraszamy do uczestnictwa w kursie ProPedis online HIPERMOBILNOŚĆ
5 1 vote
OCEŃ ARTYKUŁ
Zapis
Powiadom o
guest
0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments
0
Masz pytania? Koniecznie dodaj komentarz!x
Scroll to Top