Na tę przypadłość cierpi coraz więcej osób, ale niewielu specjalistów potrafi ją właściwie rozpoznać i prowadzić terapię.
Być może kiedyś zdarzyło Ci się spotkać osobę, która potrafi wyginać palce, czy stawy w taki sposób, że wręcz samo patrzenie na to boli…
Chociaż te “pokazy” wyglądają niekiedy bardzo efektownie, to jednak są oznaką pewnej dolegliwości, która wielu ludziom mocno uprzykrza codzienność.
Co więcej, nieszczęście tych osób jest tym większe, że mało który specjalista potrafi przeprowadzić właściwe rozpoznanie. Nie mówiąc już o wdrożeniu odpowiedniej terapii…
Dlatego dla Ciebie, (jakkolwiek to nie zabrzmi) jest to bardzo dobra wiadomość. Jednak o tym, dlaczego tak jest – powiem za chwilę.
Bo najpierw zajmijmy się tym…
Czym jest to tajemnicze schorzenie?
Hipermobilność, bo właśnie o niej mowa, znana jest również jako nadmierna ruchomość lub nadruchomość stawów, elastopatia, zespół łagodnej nadruchomości.
Występuje, gdy struktury stabilizujące staw, głównie więzadła i torebka stawowa, są zbyt luźne. Często hipermobilność spotęgowana jest przez słabsze mięśnie wokół stawu.
Najłatwiej zauważyć hipermobilne:
- ramiona,
- łokcie,
- kolana,
- nadgarstki,
- palce.
Co ciekawe, hipermobilność rzadko jest rozpoznawana jako zaburzenie dotyczące całego organizmu, które dotyka większości stawów człowieka, w tym także stawów kręgosłupa.
Nadmierna ruchomość najczęściej jest kojarzona ze skutkami innych schorzeń lub urazów:
- w wyniku urazu np. po skręceniach, wybiciach;
- brakiem stabilności segmentu kręgowego np. w dyskopatii;
- chorobami układowymi, w których hipermobilność stawów jest jednym z objawów.
Wyróżniamy te 3 podstawowe rodzaje hipermobilności:
Hipermobilność miejscowa
Jak sama nazwa wskazuje, w tym wypadku hipermobilność obejmuje jeden staw. Aczkolwiek w tym wypadku możemy rozróżnić dwie postacie, czyli:
- postać pierwotna – jako kompensacja sąsiadującego stawu o zmniejszonej ruchomości;
- postać wtórna – jest skutkiem pourazowym pojedynczego stawu.
Hipermobilność uogólniona
Dotyczy całego ciała, a nie pojedynczych stawów. Obecna najczęściej w chorobach wrodzonych i dziedzicznych zaburzeniach tkanki łącznej (hereditary disorders of connective tissue, HDCT).
W tej grupie możemy wyróżnić kilka zespołów:
- Zespół Marfana;
- Zespół Ehlersa-Danlosa;
- Wrodzona łamliwość kości – Osteogenesis Imperfecta;
- Zespół Sticklersa.
Hipermobilność konstytucjonalna (HK)
W tym przypadku mamy do czynienia z łagodnym zespołem hipermobilności, który obejmuje postać uogólnioną i wrodzoną.
Polega na zaburzeniu proporcji różnych rodzajów kolagenu w tkance łącznej, powodującym jej nadmierną elastyczność. Zgodnie z najnowszą klasyfikacją zamiennie stosuje się nazwę Zespół Zaburzeń w Spektrum Hipermobilności.
Szansa dla Ciebie – na rozwój, satysfakcję i więcej klientów…
W czasie swojej już ponad 18-letniej praktyki zauważyłam, że pacjenci z hipermobilnością mają zwyczajnie ciężko.
Wielu fizjoterapeutów, do których się zgłaszają, rozkłada ręce i nie potrafi im pomóc.
Dlatego widzę ogromną szansę dla specjalistów, którzy cenią sobie rozwój swoich umiejętności oraz chcą wyjść osobom z hipermobilnością naprzeciw.
Jeśli chcesz znaleźć się w gronie osób, które nie tylko potrafią trafnie diagnozować hipermobilność, ale również dobrać odpowiednią terapię, to…
… zapisz się na najbliższy webinar, który poprowadzę już 16 maja o godzinie 20:00.
>> Tutaj znajdziesz wszystkie szczegóły <<
Obserwuj naszego bloga, ponieważ w kolejnych artykułach szykuję dla Ciebie obszerne studium przypadku jednego z moich pacjentów, który trafił do mnie z hipermobilnością.
A po którym w życiu bym się tego nie spodziewała…
Opowiem również, na jakie sygnały należy koniecznie zwrócić uwagę (w tym wiele nieoczywistych), aby trafnie zdiagnozować hipermobilność.
