Według amerykańskiego Narodowego Instytutu Zdrowia, ponad 76 milionów (1 na 4) Amerykanów doświadcza przewlekłego bólu, którego wpływ na wiele chorób psychicznych jest znaczący. Odnosi się to również do występowania depresji.

Przewlekły ból a depresja? Wyniki badań wskazują na to, że osoby będące w emocjonalnej relacji z partnerami cierpiącymi na depresję, są bardziej skłonne do odczuwania przewlekłego bólu. Autorzy twierdzą również, że osoby z rodzin, w których występowały przypadki depresji oraz te związane z partnerami chorującymi na depresję, intensywniej doświadczają przewlekłego bólu.

Psychiczne cierpienie może wywołać ból lub jego nasilenie. Na przykład, osoba będąca pod wpływem stresu może nieświadomie napinać mięśnie pleców powodując ich przeciążenie oraz ból. Ponadto, jeżeli Ty cierpisz na przewlekły ból i depresję, członkowie Twojej rodziny również często są narażeni na te dolegliwości.

Przewlekły ból, depresja i nieprawidłowa budowa stóp

Ogromna część ludzkiej populacji posiada nieprawidłową budowę stóp określaną jako stopa pronacyjna (funkcjonalna koślawość pojawiająca się podczas ruchu). Predysponuje ich to do doświadczania przewlekłego bólu mięśni oraz stawów. Taki układ stóp jest dziedziczony i uwarunkowany genetycznie. Jeżeli oboje rodzice mają stopy pronacyjne, to statystycznie troje na czworo dzieci również będzie miało tę wadę. Jeżeli tylko jeden z rodziców ma tę wadę stóp, statystycznie przynajmniej dwoje dzieci ją odziedziczy.

Stopy z tendencją do hiperpronacji, która jest poważnym zaburzeniem struktury stopy, powodują u wielu osób cierpienie, a nawet w zaawansowanych przypadkach niepełnosprawność. W związku z tym ta dolegliwość może skutkować nie tylko odczuciami fizycznymi, ale także powodować przewlekłe złe samopoczucie, permanentny ból, a w konsekwencji prowadzić do depresji. W takim przypadku osoby, z którymi mieszkasz, osoby ci bliskie tj. partner, czy rodzina, zaczynają współodczuwać ten ból i czują się bezradne, że nie są w stanie ci pomóc.

Hipermobilność  a depresja

Warto też wspomnieć o osobach cierpiących na hipermobilność, czyli nadmierną ruchomość stawów. Objawy hipermobilności mogą jednak dotyczyć nie tylko narządu ruchu. Kiedy osoby dotknięte nadmierną ruchomością skarżą się na swoją przypadłość, zdarza się, że posądza się je o symulowanie i hipochondrię. Sami chorzy często nie są w stanie określić przyczyny swoich dolegliwości. Jednym z nietypowych objawów hipermobilności są objawy psychodepresyjne. Osoby hipermobilne, które spotykają się z niezrozumieniem, często  popadają we frustrację, a nawet nerwicę. Jednak depresja może być zarówno skutkiem choroby, jak i jej przyczyną – stres prowadzi do wzmożonego napięcia mięśni posturalnych, które kurczą się, zaburzając równowagę napięć mięśniowych. Stany lękowe, napady paniki i depresja, dotykają osoby hipermobilne czterokrotnie częściej, niż osoby zdrowe.

W każdej z powyższych sytuacji rozwiązaniem jest edukacja i informacja na temat możliwości, jakie daje ortopodologia. Możliwości leczenia, terapii, skorygowania wady i innych zabiegów, które przyniosą ulgę i wyeliminują przewlekły ból. To zaskakujące jak świadomość, że jest się zdrowszym oraz wolnym od bólu może podnieść nastrój i samopoczucie.